संध्या खिली है ,
मानो
ढलते सुरजने
जाते जाते
धरती को चूम लिया ;
दूर गगन से उठते
पंखीओ के चीत्कार
मेरे ह्रदय की गहराईओं में
गूंजते है ;
तन्हाइओ से घिरा हूँ मैं ,
मुझे शब्दों की क्या ज़रुरत ?
जिन्हे सुनना है कुछ
मेरे नीरव मौन को सून लो ;
ना ही मुझे
प्रकाश कीआश ,
जाने भी दो संध्या को ,
निबिड़ निशा के अंधेरो में ही
ले लूंगा ,
बचे जो है बाकी सांस
====================
20 Aug 2020
-----------------------------
from original Gujarati > http://hcpspoems.blogspot.com/2013/08/blog-post_263.html
--------------------------------
Thursday, 29 August 2013
અંધકાર છો રહ્યો
==========================
સંધ્યા ખીલી ઉઠી છે
જાણે
આભ માં
રંગોની છોળો
ઉડી રહી છે ;
એકલવાયા પંખીઓ નાં ચિત્કાર
હૈયા ના
અતલ ઉંડાણ માં
ગૂંજી રહે છે ;
નિ : રવતા ઘેરી રહી છે ;
ભલે !
શબ્દ ની કંઈ જરૂર નથી ,
'ને
પ્રકાશ ની પણ શું જરૂર છે ?
અંધકાર છો રહ્યો
---------------
15 Dec 1949
=======================================
Google Translate ( 01 Dec 2022 )
let the evening go
evening has blossomed,
As if
setting sun
while going
kissed the earth
rising from the distant sky
birds chirping
in the depths of my heart
resounds;
I am surrounded by loneliness
Why do I need words?
who want to hear something
Hear my silent silence;
nor me
Prakash Kish,
Let the evening go
only in the darkness of Nibid Nisha
will take
what's left is breath
===========================
Translate - Bhashini ( 12-02-2024)
==========================
