जाने भी दो संध्या को

संध्या खिली है ,

मानो 

ढलते सुरजने 

जाते जाते 

धरती को चूम लिया ;

दूर गगन से उठते 

पंखीओ के चीत्कार 

मेरे ह्रदय की गहराईओं में 

गूंजते है ;

तन्हाइओ से घिरा हूँ मैं ,

मुझे शब्दों की क्या ज़रुरत ?

जिन्हे सुनना है कुछ 

मेरे नीरव मौन को सून लो ;

ना ही मुझे 

प्रकाश कीआश ,

जाने भी दो संध्या को ,

निबिड़ निशा के अंधेरो में ही 

ले लूंगा ,

बचे जो है बाकी सांस 

====================

20  Aug  2020

-----------------------------

from original Gujarati > http://hcpspoems.blogspot.com/2013/08/blog-post_263.html

--------------------------------

Thursday, 29 August 2013

અંધકાર છો રહ્યો

==========================

સંધ્યા ખીલી ઉઠી છે

જાણે

આભ માં

રંગોની છોળો

ઉડી રહી છે  ;

એકલવાયા પંખીઓ નાં ચિત્કાર

હૈયા ના

અતલ ઉંડાણ માં

ગૂંજી રહે છે  ;

નિ : રવતા ઘેરી રહી છે ;

ભલે  !

શબ્દ ની કંઈ જરૂર નથી ,

'ને

પ્રકાશ ની પણ શું જરૂર છે  ?

અંધકાર છો રહ્યો

---------------

15  Dec  1949 

=======================================

Google Translate ( 01 Dec 2022 )

let the evening go

evening has blossomed,

As if

setting sun

while going

kissed the earth 

rising from the distant sky

birds chirping

in the depths of my heart

resounds; 

I am surrounded by loneliness

Why do I need words? 

who want to hear something

Hear my silent silence; 

nor me

Prakash Kish,

Let the evening go

only in the darkness of Nibid Nisha

will take

what's left is breath

===========================

Translate - Bhashini ( 12-02-2024)

==========================