सवेरे सवेरे
समंदर के किनारे किनारे
तुम्हे ढूंढा ;
जहाँ नन्ही सी लहरें
किनारो तक पहुँचते पहुँचते
थक जाती है ,
थक कर
धरती के आगोश में
खो जाती हैं ;
मानो
तड़पती मछलिओं की तरह
सदा के लिए
सो जाती हैं ;
मैंने तुम्हे वहीँ ढूंढा ,
पर वहां तूँ न थी ;
कुछ था तो सिर्फ
आसमान का प्रतिबिंब ,
और थी
हज़ारों कौड़िओ से
मुज़े झाँकती
तेरी आँखे !
आजकल
मुझे पसंद है
उषा के गुलबदन जैसा
तेरा गुलाबी रंग ;
मरोड़ लेके
शयन से उठती उषा के ,
वक्ष को चुम कर
जिसे हेम ने किया लाल
ऐसा गुलाबी रंग ;
भर के दामन में एक बैचेनी
समंदर से अगाध एक बैचेनी ,
तुजे ढूंढता हूँ
किनारे किनारे
================
May 25 2020 / Mumbai
------------------------------
looking for you
early morning
shore by the sea
found you;
where little waves
reaching the edge
gets tired,
tired
in the embrace of the earth
get lost;
As if
like writhing fishes
Forever
falls asleep;
I found you there,
But you were not there;
there was something only
reflection of the sky,
and there was
by thousands of pennies
peeping at me
Your eyes!
Nowadays
I love
like a rosebud of dawn
Your pink color;
by twisting
As Usha wakes up from sleep,
kiss the breast
which hem made red
Such a pink color;
a restlessness in the heart
A restlessness deep from the sea,
looking for you
Along the shore
================
Translated In Google Translate - 21/02/2024
=========================================
From original Gujarati > https://hcpspoems.blogspot.com/1985/10/blog-post.html
================================
Saturday, 19 October 1985
કિનારે કિનારે
-------------------------------
તને શોધી
વ્હેલી સવારે
દરિયા ના આછા પાતળા પાણી માં ,
કિનારે કિનારે ;
જ્યાં મોજાઓ માછલી ની જેમ
તરફડી તરફડી શાંત થાય છે ;
ત્યાંતો આભ નું પ્રતિબિંબ હતું
તું ન્હોતી ,
પણ તારી આંખો
હજારો આંખો ,
છીપલે છીપલે છુપાઈ
જાણે મને જો'તી હતી !
મને હવે ગુલાબી રંગ ગમે છે
ઉઘાડી ઉષા ના ગુલબદન જેવો -
આળસ મરડી ઉભી થાય પથારી માં થી
એ પહેલા જ
સોના ના સૂરજે ,
ચૂમી લીધાં હોય તેવા
એના વક્ષ જેવો ;
છાતી માં
સમંદર જેવો વિશાળ
એક અજંપો ભરી
હું તો શોધ્યા કરું તને
કિનારે કિનારે .
વ્હેલી સવારે
દરિયા ના આછા પાતળા પાણી માં ,
કિનારે કિનારે ;
જ્યાં મોજાઓ માછલી ની જેમ
તરફડી તરફડી શાંત થાય છે ;
ત્યાંતો આભ નું પ્રતિબિંબ હતું
તું ન્હોતી ,
પણ તારી આંખો
હજારો આંખો ,
છીપલે છીપલે છુપાઈ
જાણે મને જો'તી હતી !
મને હવે ગુલાબી રંગ ગમે છે
ઉઘાડી ઉષા ના ગુલબદન જેવો -
આળસ મરડી ઉભી થાય પથારી માં થી
એ પહેલા જ
સોના ના સૂરજે ,
ચૂમી લીધાં હોય તેવા
એના વક્ષ જેવો ;
છાતી માં
સમંદર જેવો વિશાળ
એક અજંપો ભરી
હું તો શોધ્યા કરું તને
કિનારે કિનારે .
No comments:
Post a Comment