हर एक जनम की ख्वाहिश

उम्र बीती इक आश  में 

पर 

मेरी तो ख्वाहिशे हज़ार  ;

तो क्या ,

मैं भी फसा हूँ लाख चौरासी के फेरे में  !

हर एक जनम में 

बनाता रहूंगा 

महल एक 

मिटटी का ; 

ना थकूंगा मैं 

थक जायेगा सागर तेरा ,

कितनी बार मिटाएगा महल 

मेरी हस्ती का ?

मैं तो मशगूल हूँ 

खुद को पहचानने में ,

क्या है असल में अस्तित्व मेरा  ?

अनंत और अनादि  ?

जिसे ना कोई आकार वो निराकार  ?

बिना किसी आश का अविनाशी  ?

वही मिटटी , वही महल 

वही हर एक जनम की ख्वाहिश ,

और हर बार 

इक और ख्वाहिश का जनम 

=======================

14  June  2020  /  Mumbai

=======================

from original Gujarati  >  https://hcpspoems.blogspot.com/1984/02/blog-post_24.html

=====================================

The desire age of every single birth

is past one year ,

but my desire is thousands ;

so what , I am also trapped in

the cycle of lakhs and crores !

In every birth ,

I will build a palace of clay ;

I will not get tired of the sea ,

how many times will I erase

the palace of my personality ?

I am busy identifying myself ,

what is my real existence ?

Eternal and infinite ?

Which does not have any shape that is formless ?

Without hope ?

The same soil ,

the same palace ,

the desire of every birth ,

and every time the birth of another desire .

===============

Translated In Bhashini - 16/02/2024

====================================

Friday, 24 February 1984

મારી તો ખ્વાહિશો હજાર

============================

એક આશ માં એક ઉમ્ર વીતી

મારી તો ખ્વાહિશો હજાર  -

લખ ચોરાશી ને ફેરે

માટી નો મહેલ બાંધતા

હું નહિ થાકું,

થાકશે તારો સાગર  -

કેટલી વાર ભૂંસી નાખશે

મારી હસ્તિ ને  ?

હું તો મથું ઓળખવા

અનંત રૂપ ને મારા

અનાદિ જે , નિરાકાર

આશા વિનાનું અવિનાશી  -

એજ માટી , એજ મહેલ

એજ ઉમ્ર ની ખ્વાહિશ

અને

ખ્વાહિશ નીઉમ્ર .