मेरी याद में रोती गुड़िया

रह रह कर उठे 

एक ही सवाल ;

प्रिये ,

जो है आराध्य , 

बन भी सकेगा , कभी साध्य  ?

अगर जो 

होती तू , मूर्ति पत्थर की ,

छूते ही 

मेरी कविता के फूल 

बाते करती  !

पर 

तू तो हो , 

एक जीती जागती ,

हंसती , गाती 

और मेरी याद में 

कभी रोती ,

गुड़िया  ;

भर कर दिल में 

तेरे वादों की यादे ,

शिशिर की ठंडी हवाओ में 

लहर बसंत की 

ढूंढता हूँ  ;

काजल काली रात 

जैसी तेरी 

वैसी ही , मेरी भी है  ;

हर रात में 

रह रह कर उठता है 

एक ही सवाल  

===============

19  June  2020  /  Mumbai

==================

from original Gujarati  >  http://hcpspoems.blogspot.com/1982/12/blog-post_30.html

========================================

Thursday, 30 December 1982

શિશિર માં વસંત ?

====================

ફરી ફરી ઉઠે પ્રશ્ન ,

પ્રિયા ,

છે જે આરાધ્ય

શું નહિ બને કદી સાધ્ય  ?

પ્રતિમા જો પથ્થર ની હોય

તો

મારી કવિતા ના ફૂલ અડ્તાજ

પ્રાણ પાંગરે  ;

પણ જે જીવંત છે

તેને કેમ કરી બોલતી કરું ?

હવે ક્યાં સુધી

વાયદા ની વસમી યાદો લઇ ને ,

શિશિર માં વસંત ને

શોધતો ફરૂં  ?

જેવી તારી

તેવી મારી ,

કાળી ડીબાંગ રાત માં

રહી રહી ઉઠે છે

પ્રશ્ન